once uppon a time,κάπως έτσι δεν αρχίζουν τα παραμύθια?

Once uppon a time,(ή μια φορά και έναν καιρό αν προτιμάτε ελληνιστί),ο Θεός,ο όποιος Θεός, με όποιο όνομα,όποιο χρώμα,όποια υπόσταση κι όποια σημασία αν έχει,δημιούργησε τον άνθρωπο,τον όποιο άνθρωπο,με το όποιο όνομα,το όποιο χρώμα,την όποια υπόσταση και την όποια σημασία αν έχει.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο, λόγο,μυαλό,

σκέψη,φαντασία για να διαχείριζεται το μεγαλύτερο δώρο που του χάρισε...την ζωή.Ο άνθρωπος λοιπόν κατά την διάρκεια της ζωής του,όταν αντιμετώπισε προβλήματα,δυσκολίες,

στεναχώριες,όταν άρχισε να απελπίζεται και να νιώθει ότι τα όρια αυτής της μικρής ζωής του είναι στενά χρησιμοποίησε τον λόγο,το μυαλό,την σκέψη,την φαντασία για να ταξιδέψει σε άλλους χρόνους με άλλους ανθρώπους, σε καταστάσεις περίεργες καμιά φορά εξωπραγματικές,σε καταστάσεις που θα ήθελε να βίωνε ο ίδιος.Κι αν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο,ο άνθρωπος έπλασε τα παραμύθια.Κι αν ίσως τα όρια της μικρής αυτής ζωής δεν έγιναν μεγαλύτερα,κι αν ίσως η ζωή του δεν έγινε καλύτερη,ένα είναι το σίγουρο,όοτι τουλάχιστον έγινε λιγότερο βαρετή...